Cyberstalking?

Er bestaat geen universeel geaccepteerde definitie van cyberstalking. Maar deze definitie is bevat toch wel de meest essentiële elementen: “Cyberstalking is het herhaaldelijk lastigvallen of bedreigen van een individu via internet of andere elektronische communicatiemiddelen.” Een cyberstalker is een persoon met gefrustreerde motieven die iemand anders constant elektronisch lastig valt, via discussieforum, bulletin board, chat box, e-mail, spam, etc. ‘Stalking’ impliceert het voortdurend lastigvallen of bedreigen van iemand anders. Er zijn wetten waarin stalken minder restrictief wordt gedefinieerd — daarin wordt slechts vereist dat van het gedrag van de dader een impliciete bedreiging uitgaat. Hierbij wordt rekening gehouden met het feit dat stalken vaak alleen of in eerste instantie een psychisch karakter heeft: de stalker valt zijn slachtoffer lastig om haar/hem psychologisch te beschadigen. Een deugdelijke wetgeving verbiedt gedrag waardoor iemand in een positie wordt geplaatst waarin angst voor kwetsing redelijk is. Stalking wordt nog maar sinds enkele jaren in de criminologie als een afzonderlijk fenomeen beschreven en in de meeste landen wordt stalking door politie en justitie niet als een afzonderlijk delict behandeld. De laatste jaren is het verschijnsel stalking echter steeds meer in de belangstelling gekomen. Bij stalking is het lastig vallen van een ander geen incident, maar een voortdurend proces. Dit aspect wordt goed verwoord in de definitie van A.P. de Boer: “Het langdurig repetitief plakkerig querulant kwelgeestig indringend parasitair belegeren van het slachtoffer, zulks met het nauwelijks verholen doel het slachtoffer geestelijk te kwellen.” Cyberpesten gebeurt vaak anoniem. De daders voelen zich veilig, ongenaakbaar en onherkenbaar, waardoor ze weinig terughoudend zijn. Cyberpesten is directer en harder dan “gewoon” pesten. Omdat dader en slachtoffer niet in direct contact met elkaar staan, maar enkel via de computer verbonden zijn, verschuiven ook hierdoor grenzen en gaat de dader verder, omdat deze zich niet geremd voelt. Niet enkel fysiek of sociaal dominante personen doen aan cyberpesten. Door zijn kennis over het internet voelt de dader zich vaak machtiger dan het slachtoffer en denkt dan ‘veilig achter de computer’ zijn slag te kunnen slaan. Het slachtoffer voelt zich onveiliger dan bij gewoon pesten want hij is nergens vrij; niet op het werk, school of thuis. De impact van cyberpesten is in potentie veel groter dan bij gewoon pesten, omdat er veel meer toeschouwers zijn door het medium internet. Cyberpesten is vaak niet terug te draaien – op internet blijven de gegevens vaak gewoon staan, zodat het slachtoffers er jaren nadien nog mee geconfronteerd kan worden. Werkgevers die via internet informatie over sollicitanten opzoeken, kunnen bij hun zoektocht ook cyberpesten tegenkomen, waardoor zij zich misschien minder geroepen voelen om de gepeste persoon in dienst te nemen.