Yvonne’s mea culpa (1)

Een tijd geleden was dit zelfgeschreven schrijfsel van Yvonne van Hertum te lezen… “Als mensen mijn naam Yvonne van Hertum intikken in een willekeurige zoekmachine dan komen ze een wirwar van berichtgevingen. Om te beginnen ben ik slechts moeder. Niet meer en minder. Mijn gedrevenheid om kindermisbruik tegen te gaan heeft niets te maken met het zoeken van aandacht, alhoewel dierenleed mij ook zeer ten harte gaat. Deze column is speciaal voor mijn tegenstanders. Men spreekt weleens van tenminste een veelvoud van tien die mijn methodes en aanpak hekelen. Uit van alles wat over mij wordt geschreven pak ik voor het gemak vier personen bij koe en horens beet. Meneer Van der Zande is de enige tot nu toe de enige die in een rechtbank met mij de degens heeft willen kruisen. Het resultaat… Een veroordeling tot een rectificatie die vanaf 20 juni 2007 prijkt op de site die onderdeel was van de discussie. Overige eisen zoals schadevergoedingen en een algemeen verbod om cybercriminelen bij naam en toenaam te noemen heeft de rechter van de hand gewezen. Ondanks het inwilligen van de rectificatie ben ik overgegaan tot een hoger beroep. Matt Hoorn is iemand waarvan ik zijn beweegredenen om kindermisbruik tegen te gaan begrijp maar niet mee kan samenwerken omdat hij zo link is als een loden deur. Zijn dossier over de inmiddels overleden pedo Michel Stocks die meer dan 40 seksuele kindermoorden op zijn geweten heeft, weegt niet op tegen de commerciële belangen van zijn uitgever Witheet. Dan René Wever… Ik heb er alles aan gedaan om de man in het vizier te houden. Dankzij Mart Hauser zijn gemanipuleer en innig contact (hij geeft het zelf toe) met Rene Wever ben ik genoodzaakt geweest een paar tandjes lager kindermisbruik aan te pakken. Het gevolg is dat dankzij deze heren vijf kinderslachtoffertjes zijn te betreuren. Bijvoorbeeld Anorexia en borderlinerpatiënten. De psychiatrie heeft inmiddels een causaal verband weten te leggen tussen deze patiëntengroep en kindermisbruik. De pedoseksueel krijgt als hij gepakt wordt voor zijn paar minuten egoïstisch “genot” enkele jaren, het slachtoffer heeft waarschijnlijk levenslang en eindigt meer dan eens dood in een kist. Stel je eens voor dat Mart Hauser mij met rust had gelaten in mijn aanpakken van René Wever… Een ingewikkelde hypothese. Feit is dat Rene Wever na zijn Belgisch avontuur min of meer steun heeft gekregen van Mart Hauser. Dat blijkt uit de taps van de politie. Neemt iemand mij hier kwalijk dat ik Mart Hauser door zijn praatjes medeplichtig veronderstel in de gedragingen van Rene Wever? Vijf kinderen lieve mensen. Vijf kinderen die beschermd hadden kunnen worden als mijn zogenaamde tegenstanders de voordelen van mijn sites hadden afgewogen ten opzichte van hu persoonlijke rancunes. Ik ben niet uit op mensen aan een schandpaal te nagelen. Maar als ik één kind, slechts één kind kan redden uit de klauwen van een kindermisbruiker, dan heb ik mijn doel bereikt. Mart Hauser doet zijn best maar om mijn persoon in het belachelijke te trekken. In mijn ogen en in die van mijn naasten is hij als ultiem voorbeeld medeschuldig aan de penetratie van vijf jonge kinderen. Ik zal alle bemerkingen die men heeft in de richting van mijn persoon lezen en beoordelen. Ik heb daar vrede mee en zal deze indien nuttig ter hand nemen. Maar in tegenstelling tot Mart Hauser kan ik rustig slapen en mijzelf zien als iemand die strijd tegen kindermisbruik.” Is het raar dat ik niets begrijp van dit artikel?